Hoe kan het dat het verwerken van een scheiding zo heftig is? En hoe kan het dat de ene partner vastloopt in het rouwproces van een scheiding en de andere partner vaak snel zijn leven weer voortzet alsof de scheiding hem niks doet?
In dit blog praat ik over degene die de scheidingsmelding doet in de hij-vorm en degene die de scheidingsmelding krijgt, in de zij-vorm, maar dit kan ook andersom zijn.
Inhoudsopgave
Heftig verdriet om de scheiding
Twee ex-partners, twee verschillende manieren om met de scheiding om te gaan. Of toch niet?
Hoe komt het dat het verwerken van een scheiding zo moeilijk is?
Welke rouwfases doorloop je bij een scheiding en hoe zien deze er voor beide partijen uit?
Hoe lang duurt het verwerken van een scheiding?
Heftig verdriet om de scheiding
Het is maandagochtend. Snikkend belt ze me op. Ik trek het niet meer, ik loop helemaal vast. Een maand geleden heeft mijn man aangegeven te willen scheiden. Ik had wel door dat het niet altijd lekker liep, maar dat hij ook wilde scheiden, had ik niet zien aankomen. We zitten nog in de fase dat alle papieren van de scheiding geregeld moeten worden, maar hij is al iemand anders tegengekomen.
Ik ben bang, onzeker, wil niet meer in dit huis blijven bij hem. Als ik de kinderen zie, moet ik al huilen. Ik vind het zo erg voor ze. En ik weet niet waar ik met mijn verdriet naar toe moet. Ik heb geen gescheiden mensen om me heen, weet niet hoe ik dit moet doen, waar moet ik naar toe? Ga ik mijn kinderen nog wel zien? En mijn man die net doet alsof onze relatie niets voorstelde en nu alweer met iemand anders gaat. Hoe kan hij ons dit aandoen?
Deze situatie komt veel mensen bekend voor. Vlak na de scheiding pakt de ene ex-partner het leven heel gemakkelijk op, terwijl de andere ex-partner kapot gaat van verdriet. Ik hoor vaak dat er bij één partij al heel snel een nieuwe partner is of dat iemand bijvoorbeeld erop los feest alsof hij 16 is. Het lijkt daardoor alsof het die ene persoon niets doet dat jullie gescheiden zijn. De één is al verder in zijn rouwproces van de scheiding dan de ander. Hoe dit werkt en hoe het komt dat dit zo vreselijk veel pijn en verdriet bij de ander doet, leg ik in dit blog uit.
Twee ex-partners, twee verschillende manieren om met de scheiding om te gaan. Of toch niet?
Wanneer je partner aangeeft te willen scheiden, staat de wereld op z’n kop. Of nog erger… je wereld stort volledig in. Je voelt angst, wanhoop, onzekerheid, verdriet, boosheid en zo kan ik nog wel even doorgaan. Misschien ben je in je leven zelfs nog nooit zo verdrietig en boos geweest. Allerlei vragen poppen op in je hoofd en je vraagt je af of het ooit goed kan komen. Het lijkt alsof het leven je ineens door je vingers glipt.
Het lijkt soms zo dat je partner, je toekomstige ex-partner, hier minder last van heeft. Hij oogt vrolijker, pakt zijn leven op alsof er niks aan de hand is. Hij lijkt heel anders met de scheiding om te gaan.
Toch is dit niet zo. Hij is namelijk in hetzelfde rouwproces terecht gekomen, maar is al veel eerder met dit proces gestart. Hij heeft deze heftige emoties ook gehad, ook hij heeft zich zorgen gemaakt over hoe het verder moet en of het ooit goed gaat komen na een scheiding.
Hij heeft deze emoties en onzekerheden echter alleen, in ieder geval zonder jou, verwerkt. Misschien zelfs al wel jaren daarvoor. Hij is dus al veel verder in het scheidingsproces. Hoe dit proces er voor beide partijen uitziet, leg ik verderop uit. Eerst vertel ik je meer over waarom het verwerken van een scheiding zo vreselijk moeilijk is en waardoor dit zoveel tijd en aandacht nodig heeft.
Je ex pakt het leven soms wel heel snel op…
Hoe komt het dat het verwerken van een scheiding zo moeilijk is?
Dit heeft te maken met het feit dat een scheidingsproces een rouwproces is. Het is hetzelfde rouwproces als wanneer we iemand verliezen door overlijden. We kunnen ons daar allemaal goed bij voorstellen hoe pijnlijk dat is. Een scheiding kan dezelfde heftige rouwpijn geven en ook deze komt in fasen. Wanneer je niets met deze pijn doet, kom je vroeg of laat jezelf tegen. De gevoelens kun je dus niet negeren of wegstoppen. Je moet dwars door de pijn heen. En dat is vaak heftig, terwijl er ook nog zoveel andere ballen omhoog gehouden moeten worden.
Het lastige bij een scheiding is dat je niet alleen van één persoon afscheid moet nemen, maar van nog heel veel andere mensen, dingen of situaties. Zo zul je je kinderen minder zien, verlies je wellicht inkomsten, moet je misschien afscheid nemen van het huis of de vertrouwde omgeving, neem je afscheid van je schoonfamilie en van een deel van je sociale netwerk, van een deel van je leven, een stuk veiligheid en van je toekomstperspectief. Dit maakt de rouw bij een scheiding ook echt heel erg rauw.
Wat rouw bij een scheiding verder zo moeilijk maakt, is dat je een gevoel van missen hebt, omdat iets of iemand ontbreekt, maar dat je daarnaast ook geconfronteerd kunt worden met situaties waarin je ex-partner wel datgene heeft wat jij zo mist. Bijvoorbeeld in het vinden van een nieuwe partner, of de kinderen op vakantie kunnen meenemen naar het buitenland, of omdat de ander de kinderen heeft met bepaalde feestdagen of omdat je ziet hoe gelukkig de ander is. Daarnaast kom je elkaar nog tegen als je kinderen hebt en moet je je boosheid, verdriet of wanhoop volledig opzij zetten op de momenten dat de kinderen erbij zijn. Ga daar maar aanstaan. Dit maakt de rouw bij een scheiding nog rauwer en meer complex.
Welke fases doorloop je in het rouwproces van een scheiding en hoe ziet deze er voor beide partijen uit?
Fase 1: De ontkenningsfase
Degene die de scheidingsmelding doet en dus wil scheiden heeft deze fase al een hele tijd geleden gehad. Hij heeft zijn gevoelens in het begin ontkent en heeft gedacht dat hij zich aanstelde. Hij heeft vaak tegen zichzelf gezegd dat het allemaal wel goed gaat komen met de relatie en dat hij zich niet zo moet aanstellen. In elke relatie is wel iets, toch? Er is gewoon een dipje in de relatie en daar kom je wel weer overheen.
Degene die de scheidingsmelding hoort, komt dan pas in de ontkenningsfase. Zij zal denken dat het een opvlieging is, dat het allemaal wel goedkomt, dat er niks aan de hand is. Het is vast een vergissing en die ander bedenkt zich vast nog.
Soms gaan mensen die de scheidingsmelding te horen hebben gekregen in deze fase, snel weer over op de orde van de dag alsof er niks aan de hand is. Dit tot verbijstering van degene die de
scheidingsmelding gedaan heeft. ‘Zou ze mij wel gehoord hebben? Zou ze het wel begrepen hebben?’, wordt er dan vaak gedacht.
Het is vooral een kwestie van tijd. Degene heeft nog even tijd nodig om eraan te wennen, omdat de waarheid te hard is.
Fase 2: De emotionele fase
Langzaam komt het besef dat de scheiding realiteit is en dit is het moment dat er allerlei heftige emoties oppoppen. Woede, verdriet, wanhoop en angst zijn dan de meest voorkomende emoties. Je wordt boos op de ander, omdat je vindt dat hij er niet alles uitgehaald heeft of dat het zijn aandeel is dat jullie gaan scheiden. Er komen nu allerlei irritaties en misschien is de woede wel zo groot dat je je ex wel iets kunt aandoen. Of je raakt erg verdrietig en kunt niks anders dan huilen, de hele dag door.
De hele dag door gaan er allerlei hersenspinsels door je hooft. Waarom moet dit mij overkomen? Hoe moet ik voor mezelf zorgen? Hoe moet het nu verder met de kinderen? Waar moet ik heen?
Voor degene die de scheidingsmelding gedaan heeft, heeft deze emoties gehad, nadat hij ging beseffen dat de relatie voor hem niet meer te redden viel. Hij is toen verdrietig geweest, maar ook boos op zijn partner. Ook hij heeft gevoelens van irritatie gekend en het gevoel dat het vooral aan de ander lag dat de relatie niet lukte. Hij heeft het echter niet gedeeld met zijn partner en in stilte doorstaan of heeft een goede vriend in vertrouwen genomen.
Verdriet om je scheiding: hier moet je doorheen
Ook hij heeft gevoelens van irritatie gekend en het gevoel dat het vooral aan de ander lag dat de relatie niet lukte. Hij heeft het echter niet gedeeld met zijn partner en in stilte doorstaan of heeft een goede vriend in vertrouwen genomen.
Ook heeft hij angsten doorstaan over hoe het nu verder moet. Omdat hij al een voorsprong heeft op nadenken over alle vragen die opkomen, heeft hij een voorsprong over nadenken over praktische zaken. Vaak zie je dat na de scheidingsmelding degene die deze gedaan heeft, al antwoorden voor zichzelf heeft over de verdeling van het huis, de kinderen en andere praktische zaken. En daar de partner al vroeg mee confronteert
Fase 3: De onderhandelingsfase
Als je merkt dat al die emoties niet helpen, ga je proberen te onderhandelen. Degene die de scheidingsmelding krijgt en zelf niet kiest voor een scheiding zal bijvoorbeeld relatietherapie voorstellen. Als dit niks uitmaakt, dan wordt de strijd vaak harder. Je gaat duidelijk aangeven wat je wel en wat je niet wilt. ‘Ik wil zo vaak de kinderen en ik wil het huis’. Ik wil dit en ik wil dat, zonder aan de kinderen of aan de ander te denken. Ook de ander heeft al duidelijk voor ogen wat hij wel en niet wil en zal dit duidelijk kenbaar maken.
In deze fase ontstaat de meeste strijd en ontstaan ook de meeste vechtscheidingen. Dit zal goed door een mediator begeleidt moeten worden.
Wat interessant is, is dat ik van mening ben dat degene die de scheidingsmelding doet, deze fase ook al eerder doorstaan heeft. Misschien heeft hij al eerder iets van relatietherapie voorgesteld, maar heel vaak is dit niet het geval. Wel zie ik dat veel mensen in deze fase de onderhandeling met zichzelf zijn aangegaan. Omdat je nog niet toe was aan een scheiding, ben je met jezelf bijvoorbeeld gaan onderhandelen dat je dan wel wat vaker mag gaan stappen of dat je geld mag uitgeven aan catchets of kleding. Ik ben er zelfs van overtuigd dat veel mensen met zichzelf hier de onderhandeling aan zijn gegaan en het zichzelf gegund hebben dat ze een verhouding mogen beginnen met iemand anders.
Ik ben Evelien Volkering en ben scheidingsexpert. Ik help jou de juiste communicatie in te steken met je ex-partner, snel grip te krijgen op de emoties na een scheiding en ondersteun je bij de verwerking van de scheiding.
Ik kom zelf uit een vechtscheiding, maar heb inmiddels goed contact met de vader van mijn kinderen en ben weer gelukkig met mijn nieuwe partner.
Het is mijn missie om ervoor te zorgen dat iedereen na een scheiding weer gelukkig kan worden en geen enkel kind last hoeft te hebben van de scheiding van de ouders.
Fase 4: De depressieve fase
Het dringt definitief door dat de scheiding doorgaat en dat je je partner en het leven dat je had, gaat verliezen. Je komt erachter dat strijden en vechten geen zin meer heeft. Je voelt je machteloos en je hebt het gevoel in de put te zitten. Je zit er behoorlijk doorheen. Het enige wat je hier kunt doen is het verdriet de ruimte geven. Huil maar gewoon zakdoeken vol, het moet er namelijk uit. Dit hoort allemaal bij de verwerking.
Degene die de scheidingsmelding gedaan heeft, heeft deze depressieve periode ook gehad en kan soms nog weleens heel verdrietig zijn na de scheidingsmelding. Ook hij heeft het allemaal niet zo gewild voor hem, voor de ander en voor de kinderen. Soms kan deze fase heel lang duren, misschien wel jaren. Omdat definitief een punt achter je relatie zetten, heel eng is. Soms herhaalt de fase van ontkenning zich weer en de andere fasen en begint het proces weer opnieuw, totdat er definitief aanvaard wordt dat het echt niet meer gaat.
Fase 5: De aanvaardingsfase
In deze fase ben je eraan toe om je leven weer zo in te richten dat je verder kunt met je leven. Er komt weer ruimte voor andere dingen dan je scheiding, bijvoorbeeld een hobby, tijd met vrienden zonder het over je scheiding te hebben, een cursus of zelfs een nieuwe partner. Je kunt mild naar je scheiding kijken en naar je ex-partner en het lukt je vooral vooruit te kijken, naar de toekomst. Je kijkt niet meer met negatieve gevoelens terug op het verleden. Je kunt erover praten zonder emotioneel te worden en je kunt de mooie dingen die jullie relatie jullie gegeven heeft, zien en koesteren en tegelijkertijd de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.
Op het moment dat iemand de scheidingsmelding doet, heeft hij de vorige fasen al doorlopen. Dit betekent dat de persoon op het moment van het geven van de scheidingsmelding het verlies van de relatie al volledig heeft geaccepteerd en eraan toe is om zijn leven weer in te richten. Hij is op het moment van de scheidingsmelding vaak al in de laatste fase.
Hoe anders is dit voor degene die de scheidingsmelding krijgt? Deze persoon begint pas bij fase 1. En dat betekent dat diegene nog een lange weg te gaan heeft qua acceptatie van de scheiding.
Hoe lang duurt het verwerken van een scheiding?
Er wordt mij weleens gevraagd hoe lang het duurt voordat je over een scheiding heen bent, maar hier staat geen officiële tijd voor. Voor sommigen duurt dit proces 1 jaar, 2 jaar of misschien wel 4 jaar. Feit blijft dat beide partijen er gemiddeld twee jaar over doen om het leven weer op te pakken. Met als verschil dus dat de ene partij dit proces al gestart is voor de scheidingsmelding en de andere partij deze pas start na de scheidingsmelding. En dit geeft in de praktijk wel wat uitdagingen en confrontaties die hard aankomen voor jezelf.
En daarnaast volgen de rouwfasen elkaar ook niet zo statisch op. Ze lopen ook door elkaar. Zo kun je heel emotioneel zijn, maar ook aan het onderhandelen zijn. Of denken dat je de scheiding aanvaard hebt, maar dan toch weer terugvallen in een verdrietige tijd.
Dit hoort er allemaal bij. Feit blijft dat je er doorheen moet en dus ook MOET rouwen, om uiteindelijk je leven te kunnen leven zonder last te hebben van de scheiding. Je moet de pijn dus door. Soms moet het eerst slechter gaan, voordat het beter met je gaat. De kunst is om er ook sterker uit te komen.
Ik ben ervan overtuigd dat als er meer bekend is bij beide partijen over dit complexe proces, je elkaar wat beter kunt begrijpen en hier veel kunt winnen met elkaar. Zo mag de partij die de scheidingsmelding doet, wat voorzichtiger zijn met de praktische en zakelijke dingen die geregeld moeten worden en mag de partij die de scheidingsmelding krijgt, beter beseffen waardoor het komt dat de ander al veel verder is in het proces en hierdoor dus weer sneller toe is aan het inrichten van een leven, bijvoorbeeld met een nieuwe levenspartner. Dat dit extra pijnlijk is voor jou, dat maakt het heel zwaar. Het zegt echter op dat moment niets over jou, dus ga ‘em ook niet persoonlijk maken. Zet dit verwijt desnoods om in een wens en gun jezelf ook weer in de toekomst een fijne partner naast je, ook al moet je daar op dat moment met geen haar op je hoofd aan denken. Het is vooral belangrijk je tijd te nemen en te beseffen dat je er nu eenmaal doorheen moet. Weet ook dat het uiteindelijk beter gaat worden, ook al zie je dat nu misschien nog niet.
Daarnaast heeft hoe jij met rouw omgaat, ook met je persoonlijkheid en persoonlijke rugzak te maken. De één kan beter met dit emotionele proces omgaan, dan de ander. En het is helemaal niet erg om daar hulp bij te vragen. Mocht jij ook vastlopen in je rouwproces van de scheiding, doe mij dan een berichtje. Ik kan je helpen om het rouwproces beter door te komen. Mijn D-force Aanpak die ik gebruik in de praktijk zet ik ook in om mensen te begeleiden bij het rouwproces.
Een rouwproces van een scheiding is heftig, maar je hoeft het niet alleen te doen.
Laat mij je helpen om uit het verdriet of het gevecht van de scheiding te komen. Doordat je bij mij leert welke stappen je kunt zetten op persoonlijk gebied en qua communicatie, kom jij los van je ex-partner en komt er weer ruimte en liefde voor jezelf.
When you finally let go of the past,
something better comes along.
Nog een interessant blog!
